1 Haziran 2012 Cuma

Yolculuklar,yogunluklar,yorgunluklar ahh!

Herkese merhaba,

Bu aralar nasıl yogunum size anlatamam! Kendime ayıracak doğru düzgün vaktim kalmadı ay kapanışı,işler,raporlar,yeni kadro için istenen evrakları toplama derken birde şehir dışına gitmek zorunda kaldım iyice dolandım anlıcagınız:( Şimdi iki arada bi vakit buldum da yazmak istedim çünkü neden bilmiyorum ama bloguma yazmak beni rahatlatıyor bazen 40 yıl tanıdıgınız dostlarınız sizi anlamaz ama hiç tanımadıgınız cok uzak şehirlerden insanlar sizi dinler,konusur,anlamaya çalışır bu öyle güzel bir duygudur ki aslında hala bir yerlerde iyi insanların kaldıgını düşündürür size... Bu yüzden blogumu açtıgım günden beri hiç pişman olmadım burası benim günlüğüm oldu;)
Yaşadıgım hayal kırıklıgı ve aldıgım yaranın acılarını zaman zaman değişik postlarda sizlerle paylaştım o hep habersizdi bunlardan ben ağladım,ben uyuyamadım,ben doktora gidicek kadar hasta oldum,ben düşündüm nedenleri,ben sızlandım,ben kahroldum,ben mutsuz oldum,ben öldüm aslında... Bu ilişkinin sonunda ben çok seven kalbimle bir başıma yarı yolda kaldım aynı ilişkiyi birlikte yaşadık onun da üzülmüş oldugunu düşünsem de o aslında hala erkekliğinin peşindeymiş hala karılar-boktan hayatlara merakı-vs bu yüzden kendi elleriyle kendi katili oldu ama farkında değil... Hala seviyor olmam benim gurursuz oldugum anlamına gelmiyor hala onu sevebiliyorsam bu ne kadar güçlü bir bağla bağlandıgım anlamına gelir... Ne olursa olsun kim olursa olsun her haliyle onu sevebilirdim ben ama işin içinde başka bi kadın yoktu güvenmiştim bigün gelip herşeyi unutturucaktı inanmıştım bigün herşey güzel olacaktı. Olmadı... Ne o geri geldi ne herşeyin güzel olacagına dair bi inancım kaldı... Birlikte geçirdiğimiz günleri özlüyorum,birlikte yaşadıgımız herşeyi geri istiyorum,yanında sonsuz şımarabildiğim o adamı,kokusunu,gülüşünü,gözlerini,sesini,heyecanını herşeyi ama herşeyi çok özlüyorum bir yandan da ona cok öfkeliyim,kırgınım,kızgınım bizi bu hale getiren senin erkekliğin sen bunu okuyamazsın,göremezsin ama bigün bana takside erkekliğim olmasada beni sever miydin demiştin bende eveeet demiştim şimdi tüm içtenliğimle diyorum ki keşke hiç erkekliğin olmasaymış ben seni yine severdim ama bu sefer sende sadece beni severdin...

İnsan zor günler geçirdiğinde birilerine ihtiyaç duyar ama benim kimsem olmadı yaklaşık 1,5 aydır herşeyle tek başına savaşıyorum kimsenin omzunda ağlamaya fırsatım olmadı temeline sağlam taşları koydugum esas kişiler yanlızca benim için esasmış öğrendim... Hayattan aldıgım bu tecrübelerle bundan sonra hata yapma oranım cok düşük olmalı bence.

Bu arada şehir dışı kısa sürdüğü için fotograf çekme şansım pek olmadı 3 5 bişey var yükler yüklemez paylaşıcam işle alakalı İzmir'e gitmek zorunda kaldım... Birde son olarak birşey eklemek istiyorum twitter hesabımdan bloguma ulaşan ofis arkadasım yazdıklarımı okuyunca cok şaşırmış sen bunca şeyi hangi arada yaşadın biz nasıl hiçbişey anlamadık diyo aslında ne kadar güçlü oldugumu hissettirdi bana çünkü onca yalanın içinde hala gülümseyen bir yüze sahibim...

Kalbinizden sevgi eksik olmasın mutlu günler! <3

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Izmir ve orda ki arkadaslarin umarim seni rahatlatmislardir bir nebze de olsa..

Venüsün Dünyası dedi ki...

Adsız merhaba,yukarıda yazdıgım gibi İzmire iş için gitmek zorunda kaldım keşke dediğin gibi beni rahatlatıcak bişeyler olsaydı ama ''hiçbişey göründüğü gibi değil''