Gecelere bağlıyordum özlemleri, uzunca ağlayışlardan sonra, sabaha göz yaşıyla yıkanmış yüzümle günaydın diyordum.. Akıp giden zamanın sadece benden götürdüğünü farketmiştim ama kabul etmesi zordu.İnandığım herşeyin sonunun her defasında aynı hayalkırıklığı olması benim ne kadar büyük bi aptal olduğumun kanıtıydı ama ben esas aptallığı inanarak yapmıştım zaten en başta...Böyle akıp giderken hayat bigün farkettim ki artık akıcak göz yaşı kalmamış bende. Kırılacak bi kalp üzülecek bi yanı kalmamış hayatın sonra anladım ki yanlızken mutsuz olmak birisiyle mutsuz olmaktan daha iyiymiş birde o birisi en sevdiğinse ve sen en sevdiğinle mutsuzsan durum daha vahim... Önce kendimi sevmem kendime inanmam gerektiğini anladım ve geçmişe bi kilit vurup yeni sayfalar açtım hayatıma...''Aranızı en iyi tutmamız gereken kişi sizsiniz'' unutmayın... Sevgiler:)
2 yorum:
Kesinlikle katılıyorum!!İşe kendimizle başlamak lazım:)Yalnızlık korkusuyla,iki kişilik mutsuzluklara katlanmak çok daha yorucu...
Evet canım doğru söylüyosun bu yüzden biz kendimizi sevelim kimseden hayır yok:)
Yorum Gönder